دلنوشته های مهدوی

درد بالاتر از این بر دل تائب نرسید

نیمی از ماه خدا رفته و صاحب نرسید

کسی از ماه خدا فیض نبرده است

اگر بر سر کوی تو ای حاضر غائب نرسید

اللهم عجل لولیک الفرج

رمضان میرود و این دلِ ما در خواب است

سفره باز است ولی دیده ی ما بی آب است

خوش به حالِ دلِ آنکس که به همراهِ ظهور

دمِ افطار و سحر یادِ لبِ ارباب است

اللهم عجل لولیک فرج

ما را سرِ سفره ی خدا میخوانند

با این همه عصیان و خطا میخوانند

ای کاش همه به یادِ مهدی باشند

وقتی دمِ افطار دعا میخوانند

اللهم عجل لولیک الفرج

برجامِ نافرجام را تحمیل کردند

از کارِ بی مقدارشان تجلیل کردند

شد کدخدا از کِی مزاحم؟خنده دارست

در مکتبِ روباه ها تحصیل کردند

توجیهِ اعمالِ پر از ایرادِ خود را

با کارِ معصومینِ دین تحلیل کردند

با حقه بازی اولویت های ما را

به فیلترینگ و حصرها تبدیل کردند

این نقشه ها را با شعار نه به اجبار

در پوشش و دین و ولی تکمیل کردند

اینها که دل بر غیرِ مهدی بسته بودند

امید را در جامعه تعطیل کردند

اللهم عجل لولیک الفرج

طاقِ نصرت ها همه حیران شدند

باز هم این کوچه ها گریان شدند

از همین حالا همه دلواپسِ

سالِ بعد و نیمه ی شعبان شدند...

اللهم عجل لولیک الفرج