دلنوشته های مهدوی

دوباره تنگِ غروب است و دل گرفتارت

دوباره منتظرانت شدند بیمارت

خوش آنکه از سرِ دوشِ تو بار بردارد

بدا به آنکه شود با گناه سربارت

اللهم عجل لولیک الفرج

سر تا به پا دردیم ، ای درمان کجایی؟

ای بر تنِ ما ناامیدان جان ، کجایی؟

کم‌کم غروبِ جمعه دارد می رود از دست

آخر بگو پیدا ترین پنهان کجایی؟

اللهم عجل لولیک الفرج

جمعه کجاست ؟ محملِ چشم انتظارها

روزِ قرارِ عاشقیِ بی قرارها

هر جمعه طرحِ آمدنت را کشیده ام

تنگِ غروب با همه نقش و نگارها

اللهم عجل لولیک الفرج

چراغِ جمعه را روشن کن ای دوست

کویرِ جمعه را گلشن کن ای دوست

نمی آید به تو این رختِ غیبت

بیا و رختِ نو بر تن کن ای دوست

اللهم عجل لولیک الفرج

روی خود را از همه ، آقای ما پوشیده ای

در عزای مادرت رختِ عزا پوشیده ای

در شبِ دفنت علی فهمیده تازه این سه ماه

روی خود را از علی ، زهرا چرا پوشیده ای

اللهم عجل لولیک الفرج